Minder excentriek dan die van Rio, minder gek dan die van Nice, is het Carnaval van Venetië vooral synoniem voor mysterie en verfijning.

Het blijft, uiteraard al eeuwenlang, een volksfeest waarbij iedereen zich mag amuseren zonder zich iets aan te trekken van sociale grenzen of conventies. Wereldberoemd, gaat zijn oorsprong terug tot de Middeleeuwen.

Reeds in de 10e eeuw maakten de Italianen van de laatste dagen vóór de boetedoening van de vastentijd gebruik om zich te vermaken en te genieten van de genoegens en vreugden van het leven.

In 1094 werd het carnaval al vermeld in een akte van de doge Vitale Faliero de Doni en in 1269 bepaalde de Senaat dat de vooravond van de vastentijd (Vastenavond of Dikke Dinsdag) als een feestdag moest worden beschouwd. Zo werd het Carnaval van Venetië vanaf de Renaissance officieel erkend. Iedereen mocht een masker en geleende kleding dragen, zodat het gewone volk zich onder de adel kon begeven en voor één dag een zekere gelijkheid kon ervaren.